Πρέπει να καταλάβει κανείς πρώτα την "ταυτότητα" αυτής της συμμορίας για να εξηγήσει τη συμπεριφορά της.
Τα βασικά της στοιχεία είναι τα εξής:
Τα βασικά της στοιχεία είναι τα εξής:
1) Αποτελείται κυρίως από γυναίκες, 30κάτι και 40κάτι, οι οποίες με κάποιον τρόπο γνωρίζονται μεταξύ τους (γειτόνισσες, παλιές συμμαθήτριες, συγχωριανές).
2)Κατά καιρούς ενσωματώνονται στη συμμορία άντρες διαφόρων ηλικιών (20κάτι έως 50 κάτι), ελκόμενοι από αυτές τις απελευθερωμένες και "εύκολες" γυναίκες - όπως νομίζουν ότι είναι αρχικά και όπως οι ίδιες αφήνουν να υπονοείται ότι είναι!
3) Διψούν για εξουσία! Επειδή είναι κυριολεκτικά κακομοίρες από μόνες τους, συνασπιζόμενες στη συμμορία τους (κάνοντας "ολονυχτίες" κ.λ.π.) νοιώθουν σπουδαίες και δυνατές.
Αφήνουν διάφορα ανυποψίαστα θύματα να πέφτουν στα δίκτυα τους, τα οποία μεθοδικά μετά εξευτελίζουν και εξοντώνουν όσο μπορούν! Κυριαρχούνται από σαδιστικά συναισθήματα και ευχαριστιούνται να προκαλούν πόνο στους συνανθρώπους τους!
3) Διψούν για εξουσία! Επειδή είναι κυριολεκτικά κακομοίρες από μόνες τους, συνασπιζόμενες στη συμμορία τους (κάνοντας "ολονυχτίες" κ.λ.π.) νοιώθουν σπουδαίες και δυνατές.
Αφήνουν διάφορα ανυποψίαστα θύματα να πέφτουν στα δίκτυα τους, τα οποία μεθοδικά μετά εξευτελίζουν και εξοντώνουν όσο μπορούν! Κυριαρχούνται από σαδιστικά συναισθήματα και ευχαριστιούνται να προκαλούν πόνο στους συνανθρώπους τους!
6 σχόλια:
Στην περίπτωση αυτή έχουμε μία άλλη μία έξαρση, αυτή τη φορά ψυχολογικής έκφανσης, μιλάει ο Maverick - μέγας ψυχολόγος και αναλύει.
Τρίζουν τα κόκκαλα του Jung και άλλων ψυχολόγων, παραπονούμενοι γιατί δεν ζουν, να γνωρίσουν τον απογειωτή της ψυχασθένειας!!!
Αυτές οι γυναίκες είμαστε εμείς??
Και τα ανυποψίαστα θύματα μας πότε τα σκοτώνουμε??
Άννα Κομνηνή
Στον πρόλογο της Aλεξιάδος της θρηνεί,
για την χηρεία της η Άννα Κομνηνή.
Εις ίλιγγον είν’ η ψυχή της. «Και
ρείθροις δακρύων», μας λέγει, «περιτέγγω
τους οφθαλμούς..... Φευ των κυμάτων» της ζωής της,
«φευ των επαναστάσεων». Την καίει η οδύνη
«μέχρις οστέων και μυελών και μερισμού ψυχής».
Όμως η αλήθεια μοιάζει που μια λύπη μόνην
καιρίαν εγνώρισεν η φίλαρχη γυναίκα·
έναν καϋμό βαθύ μονάχα είχε
(κι ας μην τ’ ομολογεί) η αγέρωχη αυτή Γραικιά,
που δεν κατάφερε, μ’ όλην την δεξιότητά της,
την Βασιλείαν ν’ αποκτήσει· μα την πήρε
σχεδόν μέσ’ απ’ τα χέρια της ο προπετής Ιωάννης.
ΚΑΒΑΦΗΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ
(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)
Δεν αντέχω άλλο με την Ουρανίτσα.
Εχω πεθάνει από το γέλιο!!!!
Εχεις και έμπνευση όμως!!!!!!!!
Ανώνυμε-επώνυμε,
την ποίηση την πιάνουν στο στόμα τους άτομα που έχουν ένα επίπεδο και ένα σεβασμό προς αυτή..
Εσύ άκου ράδιο blackman! Γιατί πιο κάτω... Δεν μπορείς να πας!!! Αντε να φτάσεις μέχρι το :
Θωμά είσαι σπίτι...
Και αυτό γιατί νομίζεις οτι ρωτάνε εσένα!!!
Καλέ έγραψε και τέτοια μακακία!!
Δεν την είχα δει!
Μπράβο βρε αρχισυμμορίτες, μας κάνετε και γελάμε πάρα πολύ λέμε...
Δημοσίευση σχολίου