Ρούντολφ Νουρέγιεφ (Rudolf Nureyev) Ο εντυπωσιακός κύκνος του μπαλέτου

Ο "Νουρέγιεφ" γεννήθηκε σαν σήμερα σε ένα βαγόνι της Υπερσιβηρικής αμαξοστοιχίας κοντά στην πόλη Ιρκούτς της Ρωσσίας, στις 17/3/1938 στις 1.00 το μεσημέρι.
Ενας από τους μεγαλύτερους χορευτές που πέρασε από τον πλανήτη.

Ο πατέρας του αντιδρούσε στο ενδεχόμενο να γίνει ο γιος του χορευτής καθώς πίστευε ότι όσοι κινούνται στον καλλιτεχνικό χώρο είναι χειρότεροι από τους αλκοολικούς και τους τυχοδιώκτες.

Τρία χρόνια αργότερα ένας χορευτής του μπαλέτου της Ούφα προέτρεψε τους γονείς του να τον κατευθύνουν στο μπαλέτο.

Η φτώχεια σημάδεψε τα παιδικά του χρόνια και όπως αναφέρει χαρακτηριστικά «Όποιος ήθελε να πάει στην τουαλέτα περπατούσε ως την άκρη του δρόμου και επειδή ποτέ δεν είχαμε χρήματα, τις πιο πολλές φορές πηγαίναμε ξυπόλητοι. Δεν είχα ούτε δικά μου ρούχα να φορέσω και για να βγω στο δρόμο ντυνόμουν με τα ρούχα των τριών αδελφών μου». Είχε 3 μεγαλύτερες αδερφές!

Το σώμα του, από πολύ νεαρή ηλικία, είχε τέλεια δομή και τα χαρακτηριστικά ενός ολυμπιονίκη. Ηταν πλασμένος για να γίνει χορευτής.

Το 1958 σε ηλικία είκοσι ετών μπήκε ως "σολίστ" στα μπαλέτα "Κίρωφ". Χόρεψε όλους τους πρώτους ρόλους του κλασικού ρεπερτορίου.
Το 1961 πήγε στο Παρίσι μαζί με τα μπαλέτα Κίρωφ όπου κατέπληξε τους θεατές με την ιδιοσυγκρασία, τη δεξιοτεχνία και το ωραίο παρουσιαστικό του.

Ο αντικομφορμισμός και η επαναστατικότητά του προκάλεσαν αντιδράσεις και τον διέταξαν να γυρίσει στη Ρωσία.

Ζήτησε άσυλο στο Παρίσι και έκτοτε παρέμεινε στη Δύση και ως το 1989 του είχε απαγορευθεί η επιστροφή στην ΕΣΣΔ.
Το 1962 έδωσε την περίφημη παράσταση της "Ζιζέλ" στο Κόβεντ Γκάρντεν με "παρτεναίρ" την περίφημη «Margot Fonteyn».
Συνέχισε να συνεργάζεται με τα βρετανικά βασιλικά μπαλέτα για μακρύ χρονικό διάστημα.
Ο Νουρέγιεφ έθεσε νέες βάσεις στο αντρικό μπαλέτο.
Έχει ανεβάσει πάνω από 25 έργα μπαλέτου, διατελώντας διευθυντής του Μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού.
Επέμενε να χορεύει και μετά τα 50 χρόνια, συνεχίζοντας να παραμένει άφθαστος.

Ο Νουρέγιεφ ήταν ομοφυλόφιλος και ουδέποτε έκρυψε τις σεξουαλικές του προτιμήσεις.
Η ζωή του πέρα από τη λάμψη, συνοδεύτηκε και με ιστορίες γεμάτες έρωτα, σεξ και σκάνδαλα
Συνδέθηκε ερωτικά με τον Δανό χορευτή «Έρικ Μπρουν» ο οποίος υπήρξε ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής του.

Ανάμεσα στις συναναστροφές του, υπήρξαν πολλά ονόματα του ευρύτερου καλλιτεχνικού χώρου, αλλά και του διεθνούς "τζετ σετ".
Εχει φωτογραφηθεί γυμνός στο Παρίσι και έχει ζήσει τη ζωή του με έναν τρόπο που ξεφεύγει κατά πολύ από τον μέσο όρο εκείνου που θεωρείται «φυσιολογικό».

Προσβλήθηκε από τον ιό του HIV και πέθανε από AIDS στις 6/1/1993 σε ηλικία 55 ετών. Το μνήμα του βρίσκεται στο Ρωσικό κοιμητήριο του Παρισιού.

Ιχθείς με ωροσκόπο Καρκίνο και Σελήνη στο Ζυγό. Καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία και σίγουρα αρμονική και ευαίσθητη.

Η Σελήνη στο Ζυγό στον 4ο οίκο σε αντίθεση με Κρόνο στον 10ο, δείχνει τα δύσκολα παιδικά του χρόνια, το ίδιο και οι αντιθέσεις της με Αφροδίτη και Ερμή που έχουν να κάνουν με τα ρούχα των αδερφών του που φόραγε (ήταν κι αυτό μια δυσκολία), αλλά παράλληλα όλη αυτή η σύνοδος στον 10ο οίκο Κρόνου – Αφροδίτης – Ερμή τον καθιέρωσε και τον καταξίωσε, δίνοντάς του μεγάλη συνέπεια και βούληση.

Η εξαιρετική σωματική δομή του είναι δώρο από τον Αρη στον Ταύρο πολύ κοντά στο μεσουράνημα και σε σύνοδο με Ουρανό.

Επίσης σε αυτή τη σύνοδο οφείλει και την ανυποχώρητη, πεισματική, εκκεντρική και πρωτότυπη φύση του.

Ο Νουρέγιεφ γεννήθηκε για να υπηρετήσει την τέχνη του χορού. Ο Ηλιος του στο μεσουράνημα είναι σε τρίγωνο με τον Πλούτωνα, κυβερνήτης του 5ου οίκου του και οικοθετημένος στον 1ο οίκο!
Η αυτοέκφραση σε όλο της το μεγαλείο!
Το μεγάλο Τρίγωνο Ηλιου – Πλούτωνα – Βόρειου Δεσμού, υπενθύμιζε πως η μοίρα ζήταγε από αυτόν μόνο να χορεύει και να εμπνέεται μέσα από το χορό.

Ο κυβερνήτης του 10ου οίκου Ποσειδώνας βρίσκεται σε γωνιακή θέση (κοντά στην ακμή του 4ου) σε αντίθεση με τον Ηλιο και σε ημιτετράγωνο με τον Αρη.
Επίσης ο Ποσειδώνας σχηματίζει όψη 150 μοιρών με τον κυβερνήτη του 6ου οίκου Δία.

Ο χορός γι αυτόν ήταν τρόπος ζωής, η φαντασία του και το όραμά του।

Κατερίνα Σαλωνίκη