Η εβδομάδα αρχίζει με την κατάπαυση του πυρός στη Λωρίδα της Γάζας."Θα επαναλάβουμε και θα επιτείνουμε τις επιχειρήσεις μας στη Λωρίδα της Γάζας εάν αυτό καταστεί αναγκαίο" δήλωσε ο «Μπαράκ» και επισήμανε:
"Εμείς σταματάμε τις εχθροπραξίες, αλλά δεν υπάρχει καμία εγγύηση από την πλευρά της Χαμάς ότι θα κάνει το ίδιο.
Ο στρατός μας θα παραμείνει για όσο καιρό χρειαστεί στη Γάζα".
Το ισλαμιστικό κίνημα της Χαμάς από την άλλη, ανακοίνωσε ότι δεν δέχεται με κανένα τρόπο την παρουσία ούτε ενός ισραηλινού στρατιώτη στο έδαφος της Γάζας όποιο κι αν είναι το τίμημα.
«Η Χαμάς είναι πάντα παρούσα, η αντίστασή μας γενναία και η ηγεσία μας ακέραιη", δήλωσε εκπρόσωπος της οργάνωσης σε ανακοίνωση από τη Γάζα.
Εγινε και το μνημόσυνο του «Αλέξη Γρηγορόπουλου» στο νεκροταφείο του Π. Φαλήρου με απουσία αστυνομικών δυνάμεων, όπως ζητήθηκε από την οικογένεια προς αποφυγή επεισοδίων.
Τέλος, η συνέντευξη στο «Βήμα» του «Βουλγαράκη», ήταν ένα θέμα που αναταράζει πάλι τη λογική μας.
Παραδέχτηκε τα λάθη του με τις επιλογές «life style» σε καιρούς λιτότητας και ανασκεύασε την περίφημη φράση «Το νόμιμο είναι και ηθικό» παραδεχόμενος πως η ηθική δεν εκφράζεται πάντα μέσω των νόμων.
Αρνήθηκε κάθε συμμετοχή του στο σκάνδαλο «Βατοπαιδίου», υπερκάλυψε τη γυναίκα του και ζήτησε συγνώμη από τον κόσμο της Ν.Δ.
Εμ, πώς! Πονηρός ο Βουλγαράκης, σου λέει θα γίνω ρόμπα κι εγώ σαν τον «Ρουσσόπουλο» που δεν παραδέχτηκε τίποτα και ρεζιλεύτηκε δια παντός;
Κάτσε να είμαι πιο μετριοπαθής, να κουκουλώσω μερικά, να ανασκευάσω κάποια άλλα και να κρατηθώ και με μία φαντασμαγορική «συγνώμη» στο ατσαλάκωτο επίπεδο, που νομίζω πως θα διατηρήσω.
Δυστυχώς η «συγνώμη» δεν ζητείται ποτέ από τους εαυτούς τους, που πρωτίστως θα έπρεπε να απευθύνεται για την αποφυγή όλης αυτής της κωμικοτραγικής παράστασης, που το εισιτήριο είναι πανάκριβο και ουδείς θεατής δεν μένει ικανοποιημένος.
Η εβδομάδα συνεχίζει με έντονα αστρολογικό ενδιαφέρον που θα κορυφωθεί με την έκλειψη στις 26/1 και την ακριβή αντίθεση Κρόνου – Ουρανού, στις 30/1 και στα οποία θα αναφερθούμε αργότερα.
simmoria.blogspot.com
4 σχόλια:
1ο θεμα Μ Α Κ Α Ρ Ι (αν και δεν τους πιστευω)
2ο θεμα Το αφηνω ασχολιαστο..ποναει πολυ....
3ο θεμα Το mea culpa εγινε μοδα και ο καθε αχρηστος το χρησιμοποιει αβερτα-κουβερτα!θα μπορουσε ο καθενας μας να κανει τα αισχη και να τραβαγε ενα συγνωμη!θα τον μπαγλαρωνανε στο αψε σβησε θα τον μπαουλιαζανε στο ξυλο και τον ετρωγε η μαρμαγκα!
κατι τετοιες στιγμες ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΩ ΛΑΜΠΟΓΥΑΛΟ, το λεω, σας τρομαζω,και ταραζομαι και εγω,αλλα δεν το μετανοιωνω!
φιλια πολλα....
Κι εγώ δεν πιστεύω στο τέλος αυτού του πολεμου τώρα.
Κάτι μου λέει πως ώς το τέλος του μήνα θα γίνει κάτι.
Μακάρι ΟΧΙ!!!!!!! Αλλά τα ευχολόγια εδώ, δεν ενδείκνυνται.
ΚΑΨΟΡΑΧΗ!!! Φιλιά επίσης
Το πρώτο πλάκωμα των Παλαιστίνιων με τους Εβραίους έγινε πριν 3.000 χρόνια περίπου, όταν ο "θεός" υπέδειξε στον "περιούσιο" λαό του να καταλάβουν τα εύφορα εδάφη των Φιλισταίων (Φιλισταίοι ίσον Παλαιστίνιοι).
Το πλάκωμα συνεχιζόταν σποραδικά μέχρι το 70 μ.Χ., όταν και ο Τίτος έκανε λαμπόγυαλο την Ιερουσαλήμ και έστειλε πολλές χιλιάδες Εβραίων να συναντήσουν τον "θεό" τους και ακόμα περισσότερες να διασκορπιστούν εκτός Παλαιστίνης.
Το 1947, και χωρίς να ερωτηθούν οι γηγενείς Παλαιστίνιοι, τους κατσικώθηκαν για άλλη μια φορά οι Εβραίοι και ίδρυσαν το κράτος τους, με τη βούλα πια των μεγάλων δυνάμεων.
Ο εκτοπισμός χιλιάδων Παλαιστίνιων, για να υπάρξει χώρος για τους Ισραηλινούς (πλέον) παράλληλα με την υποβάθμιση των Παλαιστίνιων που κατοικούσαν πια αναγκαστικά μέσα στα όρια του ισραηλινού κράτους, όπως ήταν φυσικό, έφερε αντίδραση. Αντίδραση που ενώ αρχικά έδειχνε να υπερισχύει των Ισραηλινών, στη συνέχεια κάμφθηκε στρατιωτικά και με πολλές απώλειες για τους Παλαιστίνιους, ιδίως σε άμαχο πληθυσμό, καθώς οι Ισραηλινοί κτυπούσαν ολόκληρα χωριά Παλαιστινίων με βασικό στόχο να τους τρομοκρατήσουν και να τους κάνουν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.
Κάποιοι το έκαναν, κάποιοι όχι.
Η αντιπαράθεση συνεχιζόταν, με τις όμορες αραβικές του Ισραήλ χώρες να διάκεινται φιλικά στους Παλαιστίνιους, μέχρι το 1967.
Τότε με την υποστήριξη και κάλυψη των αμερικάνων, το Ισραήλ εξαπέλυσε πόλεμο (συνέχεια μιας παρατεταμένης επιθετικής συμπεριφοράς του Ισραήλ και πολεμικών εμπλοκών που υπήρχαν για χρόνια) εναντίον ΟΛΩΝ των γειτόνων του, καταφέρνοντάς τους τέτοιο κτύπημα που τους έκανε να παραμιλάνε μέχρι και τώρα, γαυγίζοντας εναντίον του Ισραήλ αλλά χωρίς να δαγκώνουν. Επιπλέον, κάμποσοι από αυτούς τους Άραβες σταθήκαν και απέναντι στους Παλαιστίνιους αργότερα, με πολύ άσχημες συνέπειες για τους Παλαιστίνιους αμάχους.
Σε αυτόν τον πόλεμο που κράτησε 6 ημέρες, το κράτος του Ισραήλ κατέλαβε αρκετές περιοχές των γειτόνων, μεταξύ αυτών και τη Λωρίδα της Γάζας, η οποία μέχρι το '67 ήταν υπό αιγυπτιακό έλεγχο και κατοικούταν σε απόλυτους αριθμούς από Παλαιστίνιους.
Το Ισραήλ σχεδόν διπλασίασε την έκτασή του με τον πόλεμο των 6 ημερών και παράλληλα δημιούργησε μια περίμετρο ασφαλείας από τους Άραβες γείτονες, ενώ είχε πια στην κατοχή του και εδάφη της προκοπής στα οποία άρχισε να εγκαθιστά εποίκους, διώχνοντας τους Παλαιστίνιους που ζούσαν εκεί.
Εκείνη η εποχή ανέδειξε και τους ήρωες της κάθε πλευράς, τον Μοσέ Νταγιάν για τους Ισραηλινούς και τον Αραφάτ για τους Παλαιστίνιους.
Η πολιτική που ακολουθήθηκε και από τις 2 πλευρές ήταν ακραία, με εκατέρωθεν βίαιες ενέργειες και κατά πολιτικών στόχων, αυτή τη φορά και από τους Παλαιστίνιους.
Το σκηνικό πήγε κάπως να φτιάξει με τη συμφωνία του Καμπ Ντέιβιντ το 1978, αλλά δεν προχώρησε.
Το 1982 οι Ισραηλινοί την πέσανε στον Λίβανο, προκειμένου να εξαρθρώσουν τη Φατάχ και να επιβάλλουν κυβέρνηση φίλα προσκείμενη σε αυτούς. Τότε ήταν που φαλαγγίτες Λιβανέζοι με την κάλυψη κι υποστήριξη των Ισραηλινών ξεπάστρεψαν σε ένα 48ωρο 3.500 ΑΜΑΧΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ στα στρατόπεδα Παλαιστίνιων προσφύγων Σάντρα και Σατίλα.
Το 1987 ξεκίνησε η "ιντιφάντα" στα κατεχόμενα από το Ισραήλ εδάφη, που έδωσε γύρω στους 1.500 νεκρούς Παλαιστίνιους και κάπου 150 Ισραηλινούς. Περιττό να αναφέρω ότι τα περισσότερα θύματα των Ισραηλινών ήταν παιδιά.
Το 1996 το πυροβολικό του Ισραήλ βομβάρδισε το χωριό Κανά του Λιβάνου, όπου είχαν καταφύγει 500 παιδιά-προσφυγόπουλα. Σκότωσε τα 100 τουλάχιστον από αυτά.
Το 2000, ο μαλάκας σφαγέας Αριέλ Σαρόν πηγαίνει προκλητικότατα στο Τζαμί του Αλ Ακσα και δίνει την αφορμή για την 2η "ιντιφάντα", που είχε απόρροια 3.500 νεκρους Παλαιστίνιους και 1.000 Ισραηλινούς .
Όπως καταλαβαίνετε, ειρήνη δεν πρόκειται να υπάρξει, με τόσο αίμα που έχει χυθεί, και μάλιστα συνεχώς.
Μόνο αν ξεκουμπιστούν από τα κατεχόμενα οι Ισραηλινοί και αφού παράλληλα αποδεχθούν την ύπαρξη παλαιστινιακού κράτους. Το βλέπετε εφικτό;
Δ. Μ.
"Περιττό να αναφέρω ότι τα περισσότερα θύματα των Ισραηλινών ήταν παιδιά".
Προφανώς και είναι λάθος. Τα θύματα των Παλαιστίνιων ήταν παιδια.
Δ. Μ.
Δημοσίευση σχολίου