ΘΕΟΣΟΦΙΑ - Ο oγκόλιθος της εσωτερικής αναζήτησης (1).

Η Θεοσοφία δεν είναι θρησκεία. Είναι ένα σύστημα πεποιθήσεων που αφορά στην αιώνια αλήθεια που όλες οι θρησκείες πρεσβεύουν.
Οι οπαδοί της Θεοσοφίας τη θεωρούν το θεμέλιο, πάνω στο οποίο χτίζεται το οικοδόμημα των θρησκειών.
Είτε συμφωνεί κανείς είτε διαφωνεί με τις θεοσοφιστικές αξίες, μεθόδους και αντιλήψεις, το έργο της είναι τεράστιο και η προσφορά της στην ανθρωπότητα μόνο με ένα ανεκτίμητο διαμάντι μπορεί να συγκριθεί.
Στο σύμβολο του πεντάκτινου αστεριού που την εκπροσωπεί, απεικονίζονται το Αστέρι του Δαυίδ, δύο τρίγωνα ενωμένα σε ανερχόμενο και κατερχόμενο με ξεχωριστούς συμβολισμούς που συνθέτουν τον έναν, δηλαδή την απεικόνιση της επταπλής σύνθεσης του ανθρώπου και του σύμπαντος, το Αιγυπτιακό σύμβολο Ανκ, που δηλώνει τη ζωή και τη γέννηση ενώ αστρολογικά είναι το σημείο της Αφροδίτης, του αδελφού πλανήτη της Γης και ο "φύλακας" της ανθρωπότητας.
Η Σβάστικα σύμβολο του Ινδουισμού και Βουδισμού, ο πύρινος σταυρός, που αντιπροσωπεύει τις πανίσχυρες δυνάμεις της φύσης και που αργότερα παραποιήθηκε από τους Ναζί, ο Ουροβόρος Οφις που συμβολίζει την αιώνια κυκλική χρονική κίνηση και το Ωμ, την ιερή λέξη AUM που αντιπροσωπεύει το λόγο ή τον δημιουργικό ήχο.
Περιβάλλεται δε από τη ρήση: «Δεν υπάρχει υψηλότερη θρησκεία, από την αλήθεια». (There is no religion, higher than truth).

Η ίδρυση της Θεοσοφικής εταιρίας στις 8/9/1875 έγινε από την (Helena Petrovna Blavatsky) και τον αχώριστο συνεργάτη της, συνταγματάρχη Henry Steel Olcott.
Εκείνη ορίστηκε σαν γραμματέας κι εκείνος σαν ισόβιος Πρόεδρος.
H Madame Blavatsky γεννήθηκε στις 12/8/1831 στις 2.17 το πρωί στο Αικατερινοσλάβ της τότε Σοβιετικής αυτοκρατορίας.
Στην ηλικία των 17 ετών παντρεύτηκε τον κατά 23 χρόνια μεγαλύτερό της Νικηφόρο Μπλαβάτσκι, και τρεις μήνες αργότερα το έσκασε με ένα άλογο, για να περιπλανηθεί και να γνωρίσει τον κόσμο, μια περιπλάνηση που κράτησε δέκα ολόκληρα χρόνια.
Μετά από έναν αποτυχημένο γάμο και αφού είχε ασπαστεί το Βουδισμό ακολουθώντας μοναχικό βίο, με φήμες για τη γέννηση ενός παραμορφωμένου παιδιού που πέθανε, το 1873 μεταναστεύει στην Αμερική.
Η ίδια μιλούσε για λευκό γάμο από τον οποίο έκτοτε παρέμεινε παρθένα.
Αυτό βεβαιώνεται και από τον γιατρό της σε επιστολή του που ανέφερε:
«Η αναλυτική εξέταση δείχνει ότι η μαντάμ Μπλαβάτσκυ ποτέ δεν έμεινε έγκυος και επομένως δεν μπορούσε να είχε παιδιά ούτε και αποβολές. Δόκτωρ Οπενχάιμ».

Το τοπίο όμως αυτό είναι θολό και δεν μπορεί κανείς να μιλήσει με ακριβή γνώση για αυτό το κομμάτι της ζωής της.
Παντρεύτηκε δεύτερη φορά και χώρισε αμέσως, ενώ είχε αρχίσει να εντυπωσιάζει με τις ψυχικές της ικανότητες που άγγιζαν το απίστευτο.
Ο αποκρυφισμός και η μαγεία ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της και η ίδια θεωρείτο μεγάλο διάμεσο.
Στη βάφτισή της μια ξαδέρφη της, που και εκείνη ήταν μικρό κοριτσάκι, κρατώντας τη λαμπάδα αφαιρέθηκε και έβαλε φωτιά στα άμφια του ιερέα, ο οποίος ναι μεν σώθηκε, αλλά πολλοί από όσους προσπάθησαν να τον βοηθήσουν, έπαθαν εγκαύματα στα πρόσωπα τους. Πολλοί προληπτικοί είπαν ότι η ζωή του μικρού κοριτσιού θα ήταν γεμάτη από δοκιμασίες και δυστυχίες.
Είχε μια καταπληκτική έφεση στις γλώσσες αφού μιλούσε Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, αρχαία Ελληνικά, Σανσκριτικά, Αραβικά, και Εβραϊκά, έπαιζε καταπληκτικό πιάνο και βιολί αλλά της άρεσε υπερβολικά και η ζωή στη φύση. Οι ικανότητες της στο να ιππεύει ήταν όμοιες με εκείνες των Κοζάκων και των Μογγόλων.
Οι εμπειρίες των συνομιλιών της με τις νύμφες στα 4 της χρόνια, μπορούν να γίνουν ένα ογκώδες μυθιστόρημα σε συνάρτηση με τις νευρωτικές της καταστάσεις, ή τουλάχιστον ερμηνευμένες ως παθολογικές από τους άλλους, από την ίδια όμως όχι.
Σε ηλικία 14 ετών έπεσε από τη σέλλα του αλόγου μπροστά σε πολύ κόσμο που την παρακολουθούσε με έκπληξη και αντί να πέσει στο έδαφος, παρέμεινε στον αέρα αιωρούμενη, μέχρι που ξανακάθισε επάνω στη σέλλα.
Η ζωή της ήταν ένας διαρκής αγώνας και μια περιπέτεια την οποία επόπτευαν πάντα οι Διδάσκαλοί της.

Οπως η ίδια λέει, συνάντησε τον Διδάσκαλο Μορύα στις 12/8/1951 στο Λονδίνο στα μάτια του οποίου αναγνώρισε αμέσως τα οράματα της παιδικής της ηλικίας.
Είχε άλλους δύο Διδασκάλους, αλλά για τον Μορύα αναφέρονταν πάντα με συγκίνηση.
Το συγγραφικό έργο της είναι σπουδαίο αν και εξειδικευμένο, με αποκορύφωμα τη μεγαλειώδη τετράτομη «Μυστική Δοξασία».
Στα αναρίθμητα ταξίδια της που χαρακτηρίζονταν ως δοκιμασίες, πολέμησε σε μάχες όπου σε μία από αυτές τραυματίστηκε κοντά στην καρδιά από στιλέτο.
Φιλάσθενη, υποφέροντας από θυρεοειδή και ύστερα από την καρδιά της, πέθανε τελικά το 1891 και αποτεφρώθηκε, με ένα μέρος από τις στάχτες της να ρίχνεται στον ποταμό Γάγγη στην Ινδία.

Θα ακολουθήσουν συνέχειες..

simmoria.blogspot.com